
“Ik geloof niet in Agile”, zei ik. “Maar de hele wereld is agile, waar geloof je dan in? Waterval? PRINCE2? Dat zijn uitgestorven methodes!”, reageerde hij verontwaardigd.
En hij had helemaal gelijk. Met zijn verontwaardiging, maar ook met zijn punt. De hele wereld is agile. En zo niet, dan moet dat gauw gebeuren. Want organisaties die niet in beweging gaan komen doen straks niet meer mee. Mensen die niet meebewegen doen straks ook niet meer mee.
Die beweging is al best een tijd gaande en heeft al flink wat slachtoffers gekost.
Een jaar of zes geleden muntte mijn destijds collega-bestuurslid ‘de staande veranderorganisatie’ tijdens een seminar. Ik schreef er een blog over. Ik schreef: “Organisaties zullen steeds wendbaarder moeten worden. Echter, het hebben van ‘dynamic capabilities’ wordt wel gezien als noodzakelijk, maar gewoontes, gebrek aan vertrouwen, onvoldoende kennisdeling en hiërarchische besluitvorming houden het tegen.” De veranderende markt vereist ander gedrag van organisaties. Meer flexibiliteit, meer klantgerichtheid en meer wendbaarheid en snelheid. “Dat betekent meer overleggen, bijstellen en samenwerken.”